Geschiedenis van duurzame ontwikkeling

1. Inleiding

Tijdens de taakverdeling kreeg ik voornamelijk als opdracht de geschiedenis van Duurzaamheid als onderwerp, daarom gaat dit inhoudelijk verslag ook hoofdzakelijk hierover. Als leidraad voor deze geschiedenis heb ik gebruik gemaakt van A Brief History of Sustainable Development (Seema Paul, z.d.) met enkele toevoegingen.
Als onderwerp voor onze projectgroep hebben we gekozen voor duurzame mobiliteit maar om het begrip duurzame mobiliteit beter te begrijpen moeten we een stap terug nemen naar duurzaamheid en duurzame ontwikkeling. Vaak wanneer er gepraat wordt over duurzaamheid bedoelt men duurzame ontwikkeling. Duurzaamheid op zichzelf betekent de mogelijkheid om een handeling perpetueel of op een lange termijn door te voeren.
Het Brundtland rapport (Our Common future, World Commission on Environment and Development, 1987) definieert duurzame ontwikkeling als volgt:
…“the ability to make development sustainable to ensure that it meets the needs of the present without compromising the ability of future generations to meet their own needs.”
Wat vrij vertaalt betekend dat duurzame ontwikkeling een manier van tegemoet te komen aan de noden van de huidige samenleving zonder het in gevaar brengen van de mogelijkheden van toekomstige generaties om aan hun eigen noden tegemoet te komen.
Er zijn natuurlijk veel verschillende vormen van ontwikkeling, de grootste doelgebeiden kunnen we als volgt onderscheiden:
• Milieu
• Economisch
• Politiek
• Sociaal
Duurzame mobiliteit concentreert zich op een specifiek gedeelte van duurzame ontwikkeling, namelijk alle aspecten die te maken hebben met vervoer, zowel privaat als professioneel.
Je ziet meteen dat vervoer alle aspecten van duurzame ontwikkeling raakt.

2. Geschiedenis van duurzame ontwikkeling

2.1. 1970-1980

Een van de eerste malen dat er kan gesproken worden van duurzame ontwikkeling was in een rapport van de Club van Rome genaamd De grenzen aan Groei (The Limits to Growth, Donella H. Meadows, Dennis L. Meadows, Jørgen Randers, en William W. Behrens III, 1972).
Op verzoek van de Club van Rome werkte Jan Tinbergen als coördinator van een 21 deskundigen aan een rapport genaamd RIO (Reshaping the International Order, Tinbergen et al, 1976) een rapport dat uiteenzet welke fundamentele economische en sociale veranderingen van vitaal belang voor de huidige en toekomstige generaties nodig zijn en hoe deze veranderingen het best kunnen worden gerealiseerd. Het beschrijft de gevolgen hiervan zowel de arme als rijke landen en wat er zal gebeuren als de mensheid faalt in deze immense reconstructietaak.

2.2. 1980-1990

In 1980 verscheen een rapport van the International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources [IUCN], genaamd de World Conservation Strategy (World Conservation Strategy, IUCN, 1980), die voor het eerst het huidige idee van Duurzame Ontwikkeling vooropstelde.
Hierop volgde een van de meest naar verwezen teksten namelijk het Brundtland-rapport dat verscheen in 1987.
De oorspronkelijke naam van het Brundtland-rapport is “Our Common Future” maar wordt nu praktisch enkel naar verwezen als het Brundtland-rapport naar de naam van de toenmalige Noorse minister-president Gro Harlem Brundtland die als voorzitter van de commissie diende.
Het rapport werd geschreven door de World Commision on Evironment and Development van 1983 tot 1987. Dit werd gedaan in opdracht van de van de United Nations om een “Global agenda for change” te formuleren.
De Commissie werd met vier taken belast:
- Het voorstellen van langetermijn strategieën om duurzame ontwikkeling te bereiken tegen het jaar 2000 en hierna.
- Om manieren voor te stellen hoe bezorgdheid om het milieu tot betere en grotere samenwerking tussen landen in verschillende stadia van economische en sociale ontwikkeling kon leiden, en hoe deze bezorgdheid ook kon leiden tot het bereiken van gemeenschappelijke doelstelling die rekening houden met de verschillen tussen volkeren, grondstoffen, milieu en ontwikkeling in de verschillende landen en gebieden.
- Om te overwegen op welke manieren de internationale gemeenschap efficiënter kan omspringen met de milieuproblematiek.
- Het definiëren of helpen definiëren van :
o Gedeelde percepties omtrent langtermijn milieukwesties en de gepaste inspanningen die nodig zijn om het milieu te beschermen en te verbeteren
o Een langetermijn agenda opstellen van actiepunten tijdens de komende decennia
o Doelstellingen voor de internationale gemeenschap.

2.3. 1990 – 2000

De Earth Summit in 1992 van The United Nations Conference on Environment and Development[UNCED] was een conferentie van de Verenigde Naties waar verschillende nieuwe documenten uit voort kwamen namelijk:
- Rio Declaratie (naar de stad Rio, niet het Rapport van de Club van Rome):
27 principes die duurzame ontwikkeling beschrijven of bevorderen.
- Agenda 21
Een Plan voor de integratie van ontwikkeling en milieu. Dat de groeiende problemen beschrijft en oplossingen probeert te formuleren.
- Convention on Biological Diversity
Een conventie die 3 doelen vooropstelt:
o Conservatie van de biologische diversiteit
o Duurzaam gebruik van genetische grondstoffen
o Eerlijke verdeling van de voordelen die uit genetische grondstoffen voortkomen.
- United Nations Framework Convention on Climate Change [UNFCCC]
Een verdrag met als doel het verminderen van de broeikasgassen tot een veilig niveau.

3. Het Kyoto protocol

Het Kyoto protocol werd officieel geadopteerd door verscheidene landen op 11 december 1997 in Kyoto Japan. De details om het protocol te implementeren werden aanvaard op
Conferences of the Parties 7 [COP 7] in Marrakesh en gaan onder de noemer de Marrakesh akkoorden. Het protocol trede in werking op 16 februari 2005.
Het Kyoto protocol stelde bindende doelstellingen vast voor 37 industrielanden en de Europese Gemeenschap om broeikasgas emissies te verminderen, deze komen gemiddeld op 5 percent neer tegenover het niveau op 1990, in de periode 2008-2012.
Het grote verschil met voorgaande resolutie en rapporten is dat het protocol de landen “verplicht” om deze doelstellingen na te leven.

4. United Nations Climate Change Conference [UNCCC] Cancùn

De recentste ontwikkeling op internationaal vlak is zonder twijfel de klimaattop in Cancùn, Mexico die plaats vond van 29 november tot 10 december 2010.
Er werd hierop enkel een overeenkomst gesloten in tegenstelling tot het Kyoto protocol dat bindende resoluties vooropstelde. Onder de voorstellen werd onder andere een “Green Climate Fund” voorgesteld, een budget van 100 biljoen dollar om armere landen te assisteren met het verminderen van hun uitstoot. Grote vraagstukken zoals hoe dit budget tot stand zou komen of een verderzetting van het Kyoto Protocol werden niet besproken maar uitgesteld tot de volgende samenkomst van de UNCCC.

5. Eigen mening

Het eerste dat eenieder zou opvallen is dat behalve het Kyotoprotocol er bijna geen bindende akkoorden zijn gemaakt en zelfs de normen van het Kyotoprotocol zullen hoogstwaarschijnlijk niet gehaald worden.
Een andere conclusie uit de problematiek is dat de arme landen, die het minst de ecologische problemen veroorzaken het meeste hieronder te lijden hebben.
Hetzelfde geld ook voor de armen in de geïndustrialiseerde landen, doordat de kloof tussen arm en rijk alsmaar groter wordt krijgen ook zij het hard te verduren.
Wat duidelijk is dat duurzame ontwikkeling veel meer is dan het milieu alleen, het is een problematiek waar politiek en economische noden zeer sterk aan verbonden zijn.
Volgens mijzelf is de grond van het probleem de verwachtingen dat alles moet groeien, dat zelfs de mate waarin de groei “aangroeit” moet “groeien”. Een vaste veronderstelling in de meeste economische stellingen.
Duurzame ontwikkeling betekend niet alleen dat er moet gekeken worden naar alternatieven om het huidige verbruik te vergroenen, maar ook dat dat verbruikt moet verminderen. Om een metafoor van Harry Kunneman te lenen, de uitdaging ligt erin op de opmars van het dikke-ik, de onverzadigbare zucht naar meer te stuiten.

6. Powerpoint

Klik hier voor de Powerpoint

7. Opdracht Excel

klik hier voor de Excel opdracht

8. Bronnenlijst

Donella H. Meadows, Dennis L. Meadows, Jørgen Randers, en William W. Behrens III, 1972 The Limits to Growth, [Elektronische versie], 1975. LinkNew York (N.Y.): New American library.
Seema Paul A Brief History of Sustainable Development. (s.d.). Rapport (PDF-document). Geraadpleegt op 19 December 2010 op http://www.reliefweb.int/rw/rwt.nsf/db900SID/LHON-68ZJDP/$File/Introducing_Sustainable%20_Development_Introduction.pdf?OpenElement
Tinbergen J. et al, naar een Rechtvaardiger Internationale Orde: RIO een rapport aan de club van rome, 1976. Amsterdam/Brussel , Agon Elsevier.
The International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, The World Conservation Strategy, 1980. [Elektronische versie] Zwitserland.
United Nations Framework Convention on Climate Change, Kyoto protocol. Geraadpleegd op 20 december 2010, op http://unfccc.int/kyoto_protocol/items/2830.php
United Nations Framework Convention on Climate Change ,The Marrakesh Accords & the Marrakesh Declaration, 2001. Rapport (PDF-document). Geraadpleegd op 20 december 2010, op http://unfccc.int/cop7/documents/accords_draft.pdf
United Nations Framework Convention on Climate Change, COP 16 / CMP 16 Cancùn agreements. Geraadpleegd op 20 december 2010, op http://unfccc.int/kyoto_protocol/items/2830.php World Commission on Environment and Development, Our Common future, 1987

Pagina gemaakt door Dimitri Vanslembrouck